4 grudnia nasza szkolna społeczność włączyła się w obchody Międzynarodowego Dnia Osób Niepełnosprawnych. Uczniowie uczestniczyli w prelekcji na temat niepełnosprawności i oglądali filmy dokumentalne obrazujące życie osób niepełnosprawnych, na co dzień borykających się z wieloma problemami, a jednocześnie czynnych zawodowo, spełniających się w życiu prywatnym i działających na rzecz innych osób. Mieli możliwość obejrzeć film dokumentalny z udziałem absolwentki naszej szkoły, Karoliny Sawki, a następnie wysłuchali pięknego i wzruszającego listu Karoliny, skierowanego do uczniów i kadry pedagogicznej.
     W ramach  uroczystości zorganizowany będzie też kiermasz kartek i ozdób świątecznych, a dochód ze sprzedaży przeznaczony będzie na potrzeby Środowiskowego Domu Samopomocy w Chojnie i wybranego hospicjum. Nowością jest  akcja Kartka dla Hospicjum. Każda klasa zobowiązana jest wykonać własnoręcznie minimum dziesięć kartek świątecznych - forma pracy dowolna. Pocztówki mają mieć jednak motywy świąt Bożego Narodzenia i pozytywne przesłanie. Kartki przesłane zostaną do kilku wybranych hospicjów w Polsce. Naszym celem jest dodanie otuchy osobom chorym, samotnym, cierpiącym, zwykle niepełnosprawnym na wskutek swojej choroby, którym takim małym akcentem możemy sprawić przyjemność. Jesteśmy szkołą przyjazną wszystkim dzieciom, od lat stosującą elementy edukacji integracyjnej
i włączającej.
    

  Poniżej publikujemy list od absolwentki naszej szkoły, Karoliny Sawki.

Hej wszystkim!

Przed chwilą widzieliście mnie w programie, który został zrealizowany trzy lata temu. Od tego czasu sporo w moim życiu się zmieniło i chciałabym trochę Wam o tym opowiedzieć.

Obecnie mam 21 lat i jestem na trzecim roku studiów. Nasze kochane gimnazjum skończyłam już dobre pięć lat temu. Tak… Kawał czasu! Wspominam ten czas bardzo miło i jedyne, co w naszej szkole mi przeszkadzało, to schody.

Możecie teraz sobie pomyśleć: „O co jej chodzi? Jak schody mają być przeszkodą, zwłaszcza
w szkole, gdzie są raczej normalnością”. Jak najbardziej Was rozumiem i zgadzam się w tej kwestii. Owszem, schody są normalnością. Jednak dla mnie są jednocześnie wielką przeszkodą.

Osoby niepełnosprawne, z różnymi schorzeniami, czy to na wózku inwalidzkim, czy osoby niewidome, z zanikiem mięśni lub właśnie tak jak w moim przypadku – niskim wzrostem – spotykają na swojej drodze wiele przeszkód, które dla osób pełnosprawnych nie są żadną barierą.

Kiedy dziewięć lat temu przeszłam bardzo poważną operację kręgosłupa (która uratowała mi życie), lekarz powiedział jasno: „Masz całkowity zakaz poruszania się po schodach”. Niestety, mój kręgosłup, mimo operacji, narażony jest na uszkodzenia, które mogą się wydarzyć podczas wykonywania najbardziej prozaicznych czynności, takich właśnie, jak chodzenie po schodach.

Czemu o tym mówię?

    Wyobraźcie sobie taką sytuację: wychodzicie z przyjaciółmi, jak to się mówi – „na miasto”. Chcecie pobuszować w sklepach, pójść do kina, załatwić parę ważnych dla Was spraw. W dużym mieście, takim jak Szczecin, najbardziej popularnym środkiem transportu dla młodzieży jest tramwaj. Idziecie na przystanek, czekacie. Wreszcie jest! Czerwona maszyna, zapewne pamiętająca czasy II wojny światowej, zatrzymuje się przed Wami. Drzwi się otwierają, grupa ludzi wysiada. Teraz kolej na Was. Niestety, stojąc przy tramwaju zdajecie sobie sprawę, że pierwszy stopień sięga Wam do połowy uda. Fizycznie nie jesteście w stanie go pokonać. Gdyby tylko był jeden! Przed Wami rozciąga się pięć, gigantycznych schodów, które uniemożliwiają Wam wejście do tramwaju, a tym samym pojechanie do kina, sklepu. Wydaje się dziwnie niemożliwe i śmieszne? A jednak. Mam niecały metr wzrostu i  takie sytuacje są moją codziennością. Oczywiście, zawsze mogę liczyć na pomoc osób, z którymi jestem, nigdy nikt mnie pod tym względem nie zawiódł. Ale potrzeba bycia samodzielną, zwłaszcza w wieku nastoletnim, była tak silna, że każde takie zdarzenie powodowało u mnie małe załamanie.

Jak to jednak mam w zwyczaju, nigdy łatwo się nie poddaję. Dlatego, gdy tylko skończyłam osiemnaście lat, zapisałam się na kurs prawa jazdy. W moim mieście jest szkoła, która ma samochody dostosowane do osób niepełnosprawnych, zwłaszcza takich, które nie mogą używać nóg do prowadzenia auta. Ja, mimo iż chodzę i nogi mam raczej sprawne, zwyczajnie nie sięgałam do pedałów. Technika jednak idzie do przodu i w moim przypadku prowadzenia samochodu odbywa się wyłącznie za pomocą rąk. Jedną trzymam kierownicę, drugą zaś dodaję gazu i hamuję za pomocą specjalnego urządzenia. Brzmi dziwnie, prawda? Dla mnie jednak jest to coś całkowicie normalnego. Coś, dzięki czemu jestem w stanie dojechać gdzie chcę, być samodzielna kiedy tylko mam na to ochotę. Czasami, gdy jadę jako pasażer z moim tatą, nie mogę wyjść z podziwu, jak on rozróżnia sprzęgło od gazu! Tym sposobem to, co dla niego i wszystkich Was jest normalnością, dla mnie jest wręcz zjawiskiem niezwykłym

Prawo jazdy zdałam za drugim razem. Nie było żadnych taryf ulgowych, co bardzo mnie cieszyło, gdyż traktowanie osób niepełnosprawnych w szczególny, pobłażliwy sposób, nieustannie daje do zrozumienia, że jesteśmy „inni” niż większość społeczeństwa.

Owszem, nie jesteś my tacy sami, ale czy to źle? Mamy uczucia, chcemy się rozwijać, kształcić, a przede wszystkim – być samodzielni na tyle, na ile zdrowie nam na to pozwoli.

Często, gdy rozmawiam z osobami zdrowymi, słyszę takie zdanie: „Wiesz, na początku nie wiedziałem, jak mam z Tobą rozmawiać, nie chciałem poruszyć tematu Twojej choroby, żeby nie sprawić Ci przykrości”. Zastanówcie się, ile znajomości nie zostało zawartych, bo ludzie myśleli właśnie w ten sposób? Myślę, że wiele. Nie będę teraz wypowiadać się w imieniu wszystkich osób niepełnosprawnych, bo nie wiem, jakie mają na ten temat zdanie. Ale ze swojej strony, chciałam Was o coś prosić: jeśli kiedykolwiek się spotkamy i będziemy mieli okazję porozmawiać, to nie bójcie się pytać. Sytuacja w jakiej znajduję się od dwudziestu jeden lat jest niecodzienna dla większości ludzi i doskonale zdaję sobie z tego sprawę. Dlatego nie mam nic przeciwko rozmawianiu o mojej chorobie, o tym, jak sobie radzę. Przecież właśnie teraz Wam o tym mówię, prawda? Od urodzenia postrzegam świat, jak to nazywam, od dołu, a choroba to taka jakby moja siostra bliźniaczka. Znamy się całe życie, nauczyłyśmy się ze sobą żyć i w miarę dobrze funkcjonować. Owszem, są chwile, kiedy mam jej serdecznie dość. Wkurza mnie, że nie mogę ściągnąć kubka z górnej szafki w kuchni, że nie dam rady przejrzeć się w lustrze w większości łazienek, że muszę nieźle się nagimnastykować, jeśli chcę zrobić rodzicom niespodziankę i ugotować dobry obiad. Kolejne operacje, ból, który jest z nimi związany, długie pobyty w szpitalach – to także jest bardzo dołujące. Ale zaraz potem myślę sobie, że nie jestem w stanie tego zmienić. Tak było zawsze i tak już pozostanie. Po co więc denerwować się na rzeczy, na które nie mam najmniejszego wpływu? To bez sensu. Dlatego staram się wymyślać rozwiązania. Np. proszę mamę, żeby część kubków przeniosła do szuflady na dole, gdy gdzieś idę, zawsze mam przy sobie małe lusterko, żeby móc się przejrzeć, a gdy chcę coś ugotować, to ustawiam sobie trzy krzesła, które służą mi za tak zwaną „piętrową podłogę”, dzięki której patrzę na kuchenkę z góry, a nie z dołu. A co do operacji. One mają sprawić, że będzie mi w życiu łatwiej, dlatego staram się myśleć o nich, jako o kolejnym etapie, który muszę pokonać.

Bardzo bym chciała, aby dzieci, młodzież, osoby dorosłe i starsze, postrzegały osoby niepełnosprawne na równi ze sobą. Uwierzcie, że o wiele lepiej jest porozmawiać, zapytać o nurtujące Was rzeczy, niż pięć minut (albo dłużej!) upierdliwie patrzeć się na kogoś, kto wygląda inaczej,

W przedstawionym materiale filmowym mówiłam, że chciałabym studiować filologię polską. Bardzo poważnie myślałam też o dziennikarstwie. Obecnie jednak jestem na trzecim roku… psychologii. Tak, moje plany uległy diametralnej zmianie. Któregoś razu, zastanawiając się nad tym, co tak naprawdę chciałabym w życiu robić, stwierdziłam, że chciałabym pomagać. Nie jestem w stanie nieść ludziom pomocy fizycznej, ale przecież w samo słowo „pomoc” nie odnosi się tylko do tej fizycznej sfery życia. Bardzo duża liczba osób potrzebuje wsparcia psychicznego, wyrażonego w słowach lub w zwyczajnym wysłuchaniu problemów. I to jestem w stanie zrobić. Na swojej drodze spotkałam tak dużo ludzi, którzy mi pomogli, okazali wsparcie, pocieszali w trudnych chwilach, że postanowiłam tę pomoc odwzajemnić wszystkim tym, którzy naprawdę jej potrzebują.

Swoją psychologiczną przyszłość wiążę z oddziałem onkologii dziecięcej, bądź osób dorosłych. Bardzo chciałabym wspierać ludzi, którzy zmagają się z nowotworami, sprawić, by dzięki zwykłej, codziennej rozmowie choć na chwilę zapomnieli o chorobie, szpitalu i wszystkich trudnościach. Wiem, że będzie to dla mnie duże wyzwanie, dlatego proszę Was: trzymajcie kciuki, żeby mi się udało!

Mam nadzieję, że nie zanudziłam Was swoimi wywodami i że nie był to stracony czas. Zaraz rozejdziecie się do klas, zajmiecie się nauką i sprawami codziennymi. Byłabym bardzo szczęśliwa, jeśli po tym krótkim filmie i moim liście,  zaczniecie dostrzegać (choć zapewne już to robicie), że nawet z najbardziej trudnej sytuacji jest wyjście i nawet można znaleźć w niej jakieś pozytywne strony. Zapewniam Was, że takie myślenie pomaga i sprawia, że żyje się łatwiej

Na koniec, chciałam pozdrowić całe grono pedagogiczne, wszystkich pracowników szkoły, ale w szczególności Was, mimo, iż nie znamy się osobiście. Oby czas do świąt szybko Wam zleciał!

Karolina

Próbny egzamin gimnazjalny dla uczniów klas III naszego gimnazjum odbędzie się w dniach: 9, 10, 11 grudnia 2014 r.

Frekwencja jest czynnikiem wpływającym na wyniki nauczania oraz jakość pracy szkoły.   Niska frekwencja to przyczyna wielu niepowodzeń szkolnych i narastających trudności w nauce, które w efekcie mogą prowadzić do braku promocji uczniów do następnej klasy.  Zbyt częsta nieobecność na zajęciach lekcyjnych, nagminne opuszczanie pojedynczych godzin i powtarzające się spóźnienia uczniów naszej szkoły  w ubiegłych latach skłaniają do stwierdzenia, że jest to problem wymagający podjęcia zdecydowanych kroków przeciwdziałających tym zjawiskom i wynikającym z tego konsekwencjom. Dlatego w szkole  prowadzony jest miesięczny i semestralny ranking frekwencji klas, który ma na celu zmotywowanie uczniów do systematycznego uczęszczania na zajęcia lekcyjne.

W każdym miesiącu klasa, która uzyska najlepszą frekwencję ma prawo do tzw. szczęśliwej karty, tj. dnia wolnego od pytania i niezapowiedzianych sprawdzianów. Na koniec roku szkolnego klasa o najwyższej frekwencji - otrzymuje na apelu kończącym  rok szkolny puchar oraz wycieczkę dofinansowaną przez Radę Rodziców; 

Na wycieczkę mogą pojechać również osoby z najwyższą frekwencją ze wszystkich pozostałych klas.

W październiku bieżącego roku szkolnego najwyższą frekwencję miała klasa 1d i to ona wygrała „szczęśliwą kartę” – dniem bez sprawdzianów i pytania jest dla 1d  dzień 18 grudnia 2014r.

Zachęcamy wszystkie klasy do poprawy frekwencji i rywalizacji o wycieczkę.

Nowe zdjęcia zostały dodane do albumu Wizyta w oczyszczalni ścieków.

3 listopada 2014 r grupa uczniów z kl. 2b pod opieką p. Anny Zatorskiej udała się na wycieczkę do Oczyszczalni Ścieków w Chojnie, aby zgłębić tajniki procesu oczyszczania wody.
Rozpoczęliśmy zwiedzanie od dyspozytorni, która nadzoruje pracę całego obiektu, a następnie udaliśmy się w teren, żeby przyjrzeć się pracy mechaniczno–biologicznej oczyszczalni ścieków i poznać jej zasady funkcjonowania. Po terenie oczyszczalni oprowadzał nas pan Janusz Góra opowiadając o poszczególnych etapach oczyszczania wody.

Zajęcia w oczyszczalni poszerzyły wiedzę młodzieży z zakresu biologii, chemii oraz zwiększyły ich świadomość ekologiczną.

Najlepszą frekwencję w miesiącu październiku uzyskała klasa 1d - 92%. Na następnym miejscu uplasowały się klasy: 3b - 91,2% i 1a - 90,5%.

Najsłabiej zaś wypadła klasa 3e, która uzyskała wynik 79%.  Lepszy wynik miały klasy: 2a - 82,9% i 3f - 84,4%

Zwycięskiej klasie gratulujemy!!!

IV Dzień Papieski po hasłem „Świętymi bądźcie” był szczególnym czasem:

• na przypomnienie sobie na nowo osoby

            i wielkiego dzieła Ojca Świętego,

• na refleksję,
• na modlitwę,
• na ponowne odkrywanie szczególnej wartości rodziny, życia, swiętości
• na wiele potrzebnych inicjatyw.

Uczniowie naszej szkoły w montażu słowno-muzycznym przygotowanym pod kierunkiem p. H. Grzegórzek i p. J. Lipińskiej przypomnieli postać i dzieło św. Jana PawłaII, uwrażliwiając nas wszystkich na zwyczajność codziennego życia, poprzez które mamy stawać się świętymi.

W dniach 24 listopada - 5 grudnia w naszej szkole odbędzie się XV już edycja akcji "Góra Grosza", podczas której zbieramy pieniądze na potrzeby Domów Dziecka w całej Polsce. W związku z tym zachecamy wszystkich uczniów i nauczycieli do włączenia się do zbiórki i przynoszenia drobnych monet. Gospodarzy prosimy o zbieranie w klasach pieniędzy i dostarczenie ich w dobrze zapakowanych i podpisanych opakowaniach do dnia 5 grudnia do sali nr 16 lub do świetlicy szkolnej.  Klasa, która w ten sposób przekaże na cele akcji największą kwotę pieniedzy otrzymuje dyplom i pochwałę Dyrektora Szkoły. Opiekunami akcji są p. Edyta Lągiewczyk i p. Edyta Warda.

Nowe zdjęcia zostały dodane do albumu Bezpieczni na drodze - spotkanie z funkcjonariuszami Policji w Chojnie.

Nowe zdjęcia zostały dodane do albumu Dzień Papieski.

Nowe zdjęcia zostały dodane do albumu 11 listopada w naszej szkole.

Trudno dziś wyobrazić sobie ochronę praw dziecka bez Konwencji o Prawach Dziecka. Dziś jest ona uznawana za dokument o znaczeniu podstawowym dla międzynarodowej ochrony praw człowieka. Dlatego też z dumą możemy podkreślać, że jej powstanie jest jednym z najcenniejszych polskich osiągnięć na arenie międzynarodowej w dziedzinie walki o prawa dzieci.

Na Polsce jako inicjatorze prac nad stworzeniem Konwencji ciąży szczególne zobowiązanie do pielęgnowania i stałego urzeczywistniania postanowień Konwencji w codziennym życiu.

Uchwalenie przez Sejm RP na wniosek Rzecznika Praw Dziecka dnia 20 listopada Ogólnopolskim Dniem Praw Dziecka niewątpliwie będzie sprzyjało dyskusji o prawach dziecka, będzie również doskonałym momentem do realizacji ciekawych zajęć i przedsięwzięć związanych z poszerzaniem wiedzy na temat praw najmłodszych obywateli.

Mając powyższe na uwadze, w imieniu Rzecznika Praw Dziecka serdecznie zapraszam do podejmowania aktywności i świętowania tego wspaniałego jubileuszu.

Poniżej przekazuję link do spotu najnowszej kampanii społecznej RPD oraz plakatów z prośbą o ich upowszechnienie na terenie Państwa placówek i Waszych stronach internetowych.

Link do spotu i plakatów
Link do listu

Z wyrazami szacunku,
Bartosz Sowier
Dyrektor Gabinetu Rzecznika Praw Dziecka

W związku z tym, iż październik jest miesiącem ochrony przyrody ogłaszamy w naszej szkole konkursy ekologiczne:

- na rymowankę lub hasło propagujące ochronę przyrody - prace mogą być w formie plakatu;

- na gazetkę ścienną o tematyce ekologicznej;

Każda klasa zobowiązana jest do udziału w dowolnie wybranym konkursie.

Prace będą oceniane pod względem treści, pomysłowości i estetyki wykonania.

Najlepsze prace zostaną wyeksponowane na korytarzach szkoły oraz opublikowane w szkolnej gazetce.

Na zwycięzców czekają nagrody.

Pracę składamy do 7 listopada 2014r.

u p. B. Pasek - Macyszyn sala nr 39 lub wykonujemy na gazetce ściennej w klasie i zgłaszamy jej wykonanie.

Wyniki zostaną ogłoszone 14 listopada 2014r.

Ogłaszamy zbiórkę nakrętek i makulatury w drugim tygodniu każdego miesiąca w sali nr 10

Przygotuj niepodległościowy kotylion i noś go 12 listopada. Czeka cię nagroda w postaci pochwały.

I Cele konkusu:

a. upowszechnianie inicjatyw oraz twórcych poszukiwań w dziedzinie repertuaru

b. kształtowanie postawy patriotycznej,

c. propagowanie wartości patriotycznych,

d. rozwijanie wrażliwości na słowo poetyckie,

e. kształtowanie wrażliwości na piękno ojczystego języka.

II Założenia programowo-organizacyjne

1. Uczestnicy występują w 2 kategoriach wiekowych:

a. uczniowie klas VI SP (maksymalnie dwie grupy) i klas I Gimnazjum,

b. uczniowie klas II i III Gimnazjum

2. Repertuar obejmuje 1 utwór o tematyce patriotycznej:

a. piosenka może byćwykonywana indywidualnie lub zespołowo

b. uczestniy mogą przygotować podkład muzyczny lub wystapić przy akompaniamencie instrumentów muzycnych, (podkłąd muzyczny powinien być przygotowany na płycie CD, organizatorzy zapewniają sprzęt nagłaśniający)

c. uczestnicy podczas wykonywania utworu mogą zaprezentować scenkę będącą tłem do wybranej pieśni.

III Zgłoszenia 

1. Zgłoszenia przyjmujemy do 06 listopada 2014 roku  (późniejsze nie będą brane pod uwagę) - do p. U. Rados, p. J. Gały, p. K. Wieder

2. Wszelkie informacje na temat konkursu udzielają nauczyciele historii

IV Kryteria oceniania:

- dobór repertuaru,

- świadome używanie środków ekspresji w interpretacji tekstu,

- ogólny wyraz artystyczny

- wykorzystanie podkładu muzycznego, własnego akompaniamentu

Występy ocenia niezależne jury, którego decyzja jest ostateczna i niepodważalna.

V Termin i miejsce konkursu:

Konkurs odbędzie się 12 listopada 2014 roku w Gimnazjum im. Janusza Korczaka w Chojnie. Godzina rozpoczęcia - 10:00. Finał konkursu - 13:00 (może ulec zmianie)

VI Nagrody:

Nagrody i wyróżnienia będą przyznawane w poszczególnych grupach wiekowych.

Frekwencja jest czynnikiem wpływającym na wyniki nauczania oraz jakość pracy szkoły.   Niska frekwencja to przyczyna wielu niepowodzeń szkolnych i narastających trudności w nauce, które w efekcie mogą prowadzić do braku promocji uczniów do następnej klasy.  Zbyt częsta nieobecność na zajęciach lekcyjnych, nagminne opuszczanie pojedynczych godzin i powtarzające się spóźnienia uczniów naszej szkoły  w ubiegłych latach skłaniają do stwierdzenia, że jest to problem wymagający podjęcia zdecydowanych kroków przeciwdziałających tym zjawiskom i wynikającym z tego konsekwencjom. Dlatego w szkole  prowadzony jest miesięczny i semestralny ranking frekwencji klas, który ma na celu zmotywowanie uczniów do systematycznego uczęszczania na zajęcia lekcyjne.

W każdym miesiącu klasa, która uzyska najlepszą frekwencję ma prawo do tzw. szczęśliwej karty, tj. dnia wolnego od pytania i niezapowiedzianych sprawdzianów. Na koniec roku szkolnego klasa o najwyższej frekwencji - otrzymuje na apelu kończącym  rok szkolny puchar oraz wycieczkę dofinansowaną przez Radę Rodziców; 

Na wycieczkę mogą pojechać również osoby z najwyższą frekwencją ze wszystkich pozostałych klas.

We wrześniu bieżącego roku szkolnego najwyższą frekwencję miała klasa 3g i to ona wygrała „szczęśliwą kartę” – dniem bez sprawdzianów i pytania jest dla 3g dzień 17 listopada.

Zachęcamy wszystkie klasy do poprawy frekwencji i rywalizacji o wycieczkę.

W dniu Narodowego Święta Niepodległości świętujemy powrót Polski na mapę Europy po 123 latach niewoli.

Urodziliśmy się już w wolnym kraju, ale powinniśmy przywoływać w tym dniu emocje tych, którzy wywalczyli dla Polski niepodległość: wzruszenie, dumę i radość. Do takiego uroczystego obchodzenia Narodowego Święta Niepodległości i wspólnych działań, które pozwolą w tym dniu poczuć się razem, zachęca w liście do nauczycieli, uczniów i rodziców Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski.

List_Prezydenta_RP_(1).pdf

Nowe zdjęcia zostały dodane do albumu Wizyta w Elektrowni Dolna Odra.